Oto zwięzły i bardzo trafny opis pracy Pana Karola:
"Jest to książka przełamująca schemat typowego opracowania podręcznikowego, zawiera „wyrazisty rysunek” profesjonalnej wiedzy o drewnie wzbogacony licznymi „zawojami” ciekawostek płynących z pasji i doświadczeń Autora. " prof. Paweł Kozakiewicz SGGW Warszawa"
Oto fragment książki: Karol Kopeć. „ Drewno. Właściwości i zastosowanie.” Tom I.
Normatywny haos.
W chwili obecnej na terenie Polski obowiązują normy europejskie.
Zgodnie z aktualnymi przepisami, normy dotyczące stolarstwa nie są objęte przymusem stosowania (z wyjątkiem części norm budowlanych oraz w przypadkach zamówień publicznych). Dlatego w przypadku braku adnotacji w umowie o stosowaniu takiej czy innej normy, stosuje się zapisane wymagania zamawiającego i normy wykonania wykonawcy. W związku z powyższym występuje duży bałagan i wielu klientów ma problem z interpretacją warunków umowy, lub ze zrozumieniem oferty handlowej. Normy PN-EN precyzują klasy: jakości tarcicy, elementów klejonych czy elementów posadzek drewnianych. Jednakże bazując na dowolności stosowania norm, wykonawca lub producent może wymyślić własne klasy jakości. Powoduje to sytuację, gdzie u jednego wykonawcy „pierwsza klasa” spełnia np. warunki „klasy trzeciej” u innego wykonawcy lub normy PN-EN. Dobrze jest więc sprawdzić, czy oferowana klasa jakości jest zgodna z klasą sugerowaną w nazwie lub naszymi wyobrażeniami. Jako przykład różnorodności klasyfikacyjnej w samych normach dotyczących stolarstwa mogą posłużyć następujące normy europejskie.
Norma PN-EN13228 „Podłogi drewniane - elementy posadzek z drewna litego oraz posadzek łączonych z deszczułek” rozróżnia cztery klasy jakości, w tym trzy klasy jakości normalizowanych i jedną klasę zwaną „klasa wolna” (czyli indywidualną klasę danego producenta lub dostosowana do specjalnych wymagań zamawiającego). Wg normy, pierwsza klasa oznaczona jest symbolem okręgu, druga klasa symbolem trójkąta równobocznego, a trzecia klasa oznaczona została kwadratem. Przykładami klasy wolnej są np. określenia „klasa pierwsza”, „klasa rustykalna”, czy „klasa premium” itd.. Norma PN-EN13017-1 „Płyty z drewna litego...Drewno iglaste” zawiera dwa rodzaje klasyfikacji. Pierwsza dotyczy płyt klejonych, wielowarstwowych, gdzie określono pięć klas jakości, czyli 0,A,B,C,S. Druga dotyczy płyt klejonych jednowarstwowych, gdzie określono 4 klasy jakości, czyli: 0,A,B,C. Norma PN-EN13017-2 „Płyty z drewna litego...Drewno liściaste” zawiera trzy klasy jakości płyt klejonych z drewna liściastego , czyli: A,B,C.
Norma PN-EN942 „Drewno w stolarce budowlanej – wymagania ogólne” zawiera siedem klas jakości, to jest: J2,J5,J10,J20,J30,J40 i J50. Każda klasa J musi jeszcze spełniać osiem kryteriów co do klasyfikacji wad. Jak widać z powyższego, co norma, to inny sposób oznaczania klas jakości i łatwo się w tym wszystkim pogubić. Normy europejskie są tworzone dla zespołu krajów członkowskich CEN. Rodzi to problem niedostosowania części parametrów norm do realnych parametrów użytkowych panujących w danym regionie czy kraju. Dla przykładu, norma PN-EN13228 obowiązuje tak na Malcie i Grecji jak i w Islandii, Irlandii, Szwecji i Szwajcarii. Raczej nikt nie uwierzy, że użytkowa wilgotność równoważna drewna posadzki będzie jednakowa w każdym z tych krajów. Znane są przypadki reklamacji na wyroby podłogowe, wykonane ściśle wg norm EN, bez skorygowania parametrów z uwagi na klimat i miejsce użytkowania posadzek. W związku z tym, należy z dużą dozą ostrożności podchodzić do zapisów zawartych w PN-EN oraz ofertach nieznanych producentów czy dostawców.